پلی دکستروز فیبر مکمل

توضیحات محصول:

پلی دکستروز از نظر تجاری یکی از بزرگترین انواع الیاف محلول با حجم تقریبی 80000 تن است. گرانتر از سوربیتول است زیرا اگرچه از نشاسته گرفته شده است، اما به دلیل مراحل پالایش مورد نیاز برای ساخت یک محصول عالی، فرآیند تولید دشوارتر است. پلی دکستروز در انواع محصولات غذایی مانند کیک، شیرینی، دسرهای شیرین، بستنی،شیرینی پزی شکرو شکلات و همچنین محصولات گوشتی. بیشتر آن را به عنوان یک عامل حجیم کم کالری تنها با استفاده می شود 1 کیلوکالری در هر گرم اما همچنین فیبر محلول و پایدار استپری بیوتیک هاو نشان داده شده است که کمتر از 4 گرم در روز پلی دکستروز اثر پری بیوتیک قابل اندازه گیری دارد. تخمیر در روده بزرگ باعث تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (از جمله بوتیرات) و رشد روده می شودلاکتوباسيلوسو بیفیدوس افزایش یافته است, دادن بهبود عملکرد دستگاه گوارش و بدون عوارض جانبی. پلی دکستروز یک پلی ساکارید است که از واحدهای گلوکز به طور تصادفی متقاطع با انواع پیوندهای گلیکوزیدی (1-6 پیوند غالب) حاوی مقادیر جزئی سوربیتول و اسید سیتریک تشکیل شده است. دارای محدوده جرم مولکولی 182-5000 D با میانگین 2160 D. پلی دکستروز یک مولکول با وزن مولکولی بالا است، بنابراین در مقایسه با سوربیتول یا زایلیتول در کاهش aw موثر نیست. مزایای آن بیشتر در کاهش قند و کالری مواد غذایی یافت شده است که در آن جایگزین قند با سطح استفاده معمولی بالای 5٪. همچنین به صورت تجاری یک فرم هیدروژنه از پلی دکستروز وجود دارد که هیچ خاصیت کاهنده ای ندارد و در برابر شرایط اسیدی و قلیایی مقاوم است. اساسا پلی دکستروز تصفیه شده غیر شیرین است و طعم خنثی دارد (اما برخی از انواع می توانند ماهیت تلخ و اسیدی داشته باشند بنابراین باید در کیفیتی که انتخاب می شود دقت کرد) و در سطوح مصرف موثر تاثیری بر طعم غذا ندارد. شکل 5.9 فعالیت آبی پلی دکستروز را نسبت به ساکارز نشان می دهد. در غلظت های پایین (زیر 60٪)، ساکارز کمی بیشتر از پلی دکستروز کاهش می یابد. در غلظت های بالاتر پلی دکستروز در کاهش aw موثرتر است زیرا در آب بسیار محلول است. این به این دلیل است که ساکارز در غلظت های بالا متبلور می شود و این کریستال ها برای کاهش aw با آب برهم کنش ندارند. پلی دکستروز می تواند به عنوان یک مرطوب کننده در غذاها عمل کند تا تغییرات نامطلوب در میزان رطوبت را کاهش دهد، همانطور که در ایزوترم جذب رطوبت و واجذب در شکل 5.1 نشان داده شده است. همانطور که قبلا در فصل بحث شد، رطوبت را به دلیل خواص Tg که بافت را حتی زمانی که رطوبت جذب شده است، حفظ می کند. مقایسه پلی دکستروز و سایر کربوهیدرات ها را می توان در شکل 5.10 مشاهده کرد. پلی دکستروز به حفظ رطوبت، بافت و ماندگاری در طیف وسیعی از کاربردهای محصول، از شیرینی پزی و محصولات پخته شده گرفته تا محصولات گوشتی اصلاح شده کمک می کند. پلی دکستروز از نظر فنی پتانسیل بیشتری نسبت به سوربیتول به عنوان یک ماده مرطوب کننده یا به عنوان بخشی از یک سیستم مرطوب کننده دارد، اما در مقادیر بیش از 5٪ وزنی/وزنی مورد نیاز است.